تأثیر ابعاد متفاوت استقلال زنان بر رفتار باروری آنها در ایران

یکی از موضوعات اساسیِ کنفرانسِ جمعیت و توسعه در قاهره؛ توان‌مندسازی زنان در راستای بهداشت باروری است. فرض بر این است که در صورت افزایش توان‌مندی و استقلال زنان، نقش آن‌ها در تصمیم‌گیری‌های مربوط به ازدواج و فرزندآوری بیشتر شده و به افزایش استفاده از وسایل تنظیم خانواده و در نهایت کاهش باروری منجر خواهد شد. هدف از مقاله‌ی حاضر سنجش رابطه‌ی استقلال زنان با رفتار باروری آن‌ها در ایران است. بدین منظور از داده‌های طرح بررسی ویژگی‌های اجتماعی و اقتصادی خانوار، سال1380 توسط مرکز آمار ایران، بهره می‌گیریم. طرح فوق? تعداد 6960 خانوار را در کل کشور تحت پوشش قرار می‌دهد‌ و 5214 زن 49-15 ساله به‌طور کامل مصاحبه می شوند که علاوه بر ویژگی‌های اقتصادی-اجتماعی خانوار و زنان مورد مطالعه، جنبه‌های مختلف استقلال زنان با گزینه‌های متفاوتی سؤال‌ می‌شود. یافته‌های این تحقیق بیان‌گر این است که پایگاه زنان در جامعه‌ی مورد مطالعه، در مناطق شهری متفاوت از مناطق روستایی است. افزایش استقلال زنان در دو بعد اطلاعاتی و جابه‌جایی، رابطه‌ای معکوس با باروری آن‌ها دارد در حالی‌که در ارتباط با شاخص استقلال تصمیم‌گیری، نحوه‌ی مشارکتیِ اتخاذ تصمیم زوج‌ها در موضوعات متفاوت خانوادگی، به باروری سطح پایین و افزایش میزان استفاده از وسایل پیش‌گیری منجر می‌شود. نتایج کلی نشان می‌دهد که زنان مستقل‌تر، باروری پایین‌تری را تجربه کرده‌اند.